Ontmoet onze bruggenbouwer Ashraf
8 februari 2024 2024-02-09 11:56Ontmoet onze bruggenbouwer Ashraf
Ashraf vluchtte in 2014 uit Syrië. Hij was altijd al geïnteresseerd in maatschappelijke vraagstukken en waarom er bijvoorbeeld armoede bestaat. Hij volgde daarom de volgende twee studies: Sociaal Werk op MBO-niveau en Bestuurskunde op HBO-niveau. Tijdens zijn stage deed hij onderzoek voor Movisie, het kennisinstituut voor sociale vraagstukken. Naast zijn studie helpt hij graag anderen op een actieve manier met inburgeren. Meestal in de vorm van het organiseren van leerzame activiteiten zoals workshops of het bezoeken van de Tweede Kamer.
Het sociaal ondernemerschap is waarin Ashraf wil doorgroeien en zijn kennis daarover deelt hij ook graag met zijn collega’s binnen Sosytraining.
“Ik was zelf zestien jaar toen ik naar Nederland kwam. Mijn ouders en broertjes kwamen later en dat vond ik enorm zwaar. Je kent niemand en het opbouwen van sociale contacten gaat langzaam. Ik zie dat nu ook terug bij de nieuwkomers die ik tijdens de trainingen ontmoet. De verbondenheid met Nederland en met Nederlanders is ondergeschikt aan leren en werken. Aan de ene kant is dat logisch, want het is belangrijk om voor jezelf te kunnen zorgen. Maar je thuis voelen, is net zo belangrijk. Ik hoop dat er in de toekomst nog meer aandacht komt voor de sociale kant van het inburgeren, want dat zou in mijn geval een groot verschil hebben gemaakt.
Actief aan de slag met je verbonden voelen
Je verbonden voelen is iets waarmee je actief aan de slag kan gaan. Dat is wat ik ook in de trainingen probeer over te brengen. Ik benadruk dat als je dat kunt opbrengen, je zoveel mogelijk moet ondernemen. Ga naar buiten en blijf niet thuis naar Arabische televisie kijken. Leren genieten van al het moois dat er in Nederland is, kan de pijn van het ontheemd zijn verzachten.
Bruggenbouwer Ashraf: “Mijn voordeel is dat ik als trainer veel dingen met humor kan brengen, waardoor het minder zwaar voelt.”
Mijn voordeel is dat ik als trainer veel dingen met humor kan brengen, waardoor het minder zwaar voelt. Zo verwijs ik vaak naar karakters uit bekende Syrische televisieseries, om dingen uit te leggen. Het is mijn manier om de antenne af te stellen op de groep die ik voor me heb.
Veel vragen over het onderwijssysteem
De basisinhoud en onderwerpen van de trainingen staan wel vast, maar er is voor zowel de trainer als de groep de mogelijkheid om een bepaalde focus te leggen. Ik merk bijvoorbeeld dat er veel behoefte is aan uitleg over het onderwijssysteem in Nederland en aan tips op het gebied van opvoeding. Ouders weten vaak niet wat CITO is en zijn niet gewend dat er een actieve rol van hen wordt verwacht door de school van hun kinderen.
Ik vertel mijn deelnemers dat ze de training niet moeten zien als een verplichting maar als een cadeau. Zij kunnen zoveel leren van onze ervaringen. Dat mag je niet onderschatten. Toen ik naar Nederland kwam, leerde je de taal en moest je het vervolgens allemaal zelf uitzoeken. Toen bleek dat de inburgeringsexamens een laag slagingspercentage hadden, is het systeem anders ingericht.
Zie de trainingen als delen van ervaringen
Natuurlijk maakt het wel uit wie je voor je hebt. We trainen mensen van jong tot oud, van analfabeet tot universitair geschoold. Voor iedereen geldt dat ze verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. En zij weten dat ik diezelfde weg ben gegaan. Het motiveren van de groep doe ik door ze actief te betrekken in de training. Het is niet alleen maar zitten en luisteren. In Syrë is men niet gewend om veel vragen te stellen. Als je dat bijvoorbeeld doet op je werk, denken ze dat je niet veel weet. Ik omzeil dit door te zeggen dat ze mij kunnen leren door vragen te stellen. En als ze eenmaal die opdracht krijgen, komen ze helemaal los. Soms is de oplossing zo simpel.”