Drie jaar geleden zat Majed Taha (29) in een klaslokaal en volgde hij een integratiecursus. Hij was net in Nederland aangekomen en probeerde de cultuur te begrijpen en de taal te leren. Tijdens een van die lessen liep de vertaler vast met de vertaling. ‘De docent vroeg: “Wie spreekt er Engels?” Majed zei: ‘Ik!’. En toen stond ik daar ineens, ik was aan het vertalen. Van het Engels naar het Arabisch. En ondertussen deed ik gewoon mee met de opdrachten.”
Een paar weken later belde SosyTraining. Wat begon als een spontane vertaalpoging, werd een nieuwe baan. Majed maakte de overstap van deelnemer naar trainer, een verandering die hem nu helpt om echt te begrijpen wat zijn deelnemers doormaken. “Ik heb zelf ook in dat klaslokaal gezeten. Ik weet hoe het is om nieuw te zijn, om de taal nog te moeten leren. Daarom zeg ik: ik ben geen leraar, ik ben een van jullie. Laten we samen leren.”
- Doorzetten
“Ik heb ongeveer tien jaar voor de Syrische Arabische Rode Halve Maan gewerkt”, zegt hij. Majed werkte in Syrië als hygiënepromotor, psychologisch ondersteuningsteam en veldinterventieteam. Hij begon al op jonge leeftijd, toen hij vijftien was. “Dat was misschien niet zo’n verstandige beslissing”, zegt hij met een glimlach. “Maar het was oorlogstijd. Dus ik dacht: ik ga het gewoon doen. Niet alleen naar school gaan, maar ook vrijwilligerswerk doen en op de een of andere manier helpen. Ik wilde een verschil maken.” Wat begon als vrijwilligerswerk naast zijn studie, groeide uit tot een managementfunctie. “Uiteindelijk was ik supervisor van het hygiënepromotieteam, voordat ik Syrië verliet,” zegt hij. ”We leerden mensen hoe ze water-gerelateerde ziekten, zoals hepatitis A en cholera, konden voorkomen. We legden hen dingen uit en daarna kregen ze een hygiënekit uitgereikt.”
Hij zegt dat dat werk verrassend veel lijkt op wat hij nu bij SosyTraining doet. “Het is eigenlijk niet zo heel anders”, zegt hij. “Je hebt informatie en die deel je met mensen. Je probeert iets uit te leggen dat hun leven beter maakt.”
Die ervaring heeft Majed geleerd om door te zetten, zelfs als de omstandigheden moeilijk zijn. Toen hij Syrië verliet, moest hij meerdere keren helemaal opnieuw beginnen terwijl hij van het ene land naar het andere verhuisde. “Ik heb gewerkt als grafisch ontwerper, vrijwilliger, vertaler, barman, enzovoort… en nu als trainer. Werk is werk. Je doet wat er gedaan moet worden. Je bouwt opnieuw op.”
- Samenwerken
Majed vergelijkt zijn lessen graag met een boot. “Als deze boot zijn bestemming wil bereiken, moeten we samen roeien. Het maakt niet uit wie er voorin zit”, zegt hij. “Als één persoon stopt met roeien, komen we niet vooruit. We moeten dus samenwerken, niet alleen om ergens te komen, maar ook om te voorkomen dat we onderweg verdwalen.” Diezelfde gelijkheid heerst ook in zijn lessen.
“Ik zeg altijd: ik ben geen leraar. Ik ben een van jullie. We zijn broers en zussen.”
Een van zijn voormalige deelnemers, Samir, stuurde hem na de training een lang bericht: Hij schreef: ‘We hebben prachtige herinneringen in ons hart. Heel erg bedankt, broeder Majed -geen leraar, maar broeder Majed- voor je oefeningen, voor de tijd die je met ons hebt doorgebracht. Het was een eer om jullie allemaal te ontmoeten en samen aan deze ervaring te werken.’
Majed glimlacht als hij dit vertelt. “Zo’n bericht betekent alles voor me. Het laat zien dat wat ik doe er echt toe doet.”
- Nieuwsgierigheid
“Ik was nooit iemand die veel vragen stelde. Nu doe ik dat wel. Ik heb geleerd dat er geen domme vragen bestaan.” Majed zegt dat nieuwsgierigheid zijn nieuwe gewoonte is, iets wat hij in Nederland heeft geleerd. “In Syrië stel je niet snel vragen”, zegt hij. “Daar luister je vooral. Maar hier zeggen ze: er zijn geen domme vragen. En dat is echt waar.” Hij lacht als hij vertelt over een moment waarop hij dit zelf heeft ervaren. “Ik vroeg eens: ‘Wat zijn gluten?’ Iedereen keek me aan: ‘Wat, weet je dat niet?’ ‘Nee! Ik heb geen probleem met gluten, waarom zou ik dat moeten weten?’ Toen legde ze het me uit. Nu weet ik het. En ik dacht: dat was een domme vraag, maar kijk, ik heb iets geleerd.” Hij probeert deze open houding door te geven in zijn lessen. “Ik zeg altijd: vraag alles wat je wilt, want vragen openen deuren.” Naast vragen stellen, moet je soms ook goed luisteren. Hij gebruikt een voorbeeld dat hij ooit in een training met kinderen heeft geleerd en dat hij nu in elke les toepast:
“Grote ogen, grote oren, grote neus en een kleine mond.”
Je observeert, je luistert, je ruikt en je praat soms wat minder.
Paspoortje
Paspoortje
Naam: Majed
Leeftijd: 29 jaar
Woonplaats: Zwijndrecht
Geboren in: Aleppo, Syrië
Studie: Visuele communicatie, beeldende kunst en toegepaste kunst
Favoriete plek: “Een plek waar ik dicht bij het water kan zijn.”
Favoriete eten: “Ik ben vooral een vleeseter”, grapt hij, “maar mulukhyeh is ook een van mijn favoriete gerechten.”
Guilty pleasure: Ben & Jerry’s-ijs, vooral die met brownies
